به نام خالق عشق


بک روز آموزگار از دانش آموزانی که در کلاس بودند پرسید آیا می توانید راه جدیدی برای نشان دادن عشق واقعی، بیان کنید؟

همه ی آن ها روش هایی که یا جالب و یا تکراری بود بیان کردند مثلاعده ای از دانش آموزان گفتند 

با بخشیدن،عشقشان را معنا کنند. برخی  گفتند دادن گل ، هدیه و حرف های دلنشین راهی خوب و مناسب برای بیان عشق هست. شماری دیگر هم گفتند با هم بودن در تحمل رنجها و لذت بردن از خوشبختی .

در آن بین ، پسری برخاست و پیش از این که روش دلخواه خود را برای ابراز عشق بیان کند، داستان کوتاهی تعریف کرد یک روز زن و شوهر جوانی که هر دو زیست شناس بودند طبق معمول برای تحقیق به جنگل رفتند. آنان وقتی به بالای تپّه رسیدند درجا خشکشان زد .

یک ببر بزرگ، جلوی زن و شوهر ایستاده و به آنان خیره شده بود. شوهر،تفنگ شکاری همراه نداشت و دیگر راهی برای فرار نبود .

رنگ صورت هردویشان پریده بود و در مقابل ببر، جرات کوچک ترین حرکتی نداشتند. ببر، آرام به طرف آنان حرکت کرد. همان

لحظه، مرد زیست شناس فریادزنان همسرش را تنها گذاشت وفرار کرد . بلافاصله ببر به سمت شوهر دوید و لحظاتی بعد او را تکه پاره کرد .

ببر رفت و زن زنده ماند.

داستان به اینجا که رسید که دانش آموزان شروع کردند به محکوم کردن آن مرد.

راوی پرسید آیا می دانید آن مرد در لحظه های پایانی زندگی اش چه فریاد می زد؟

آن ها جواب دادند حتما از همسرش معذرت خواسته  بود که او را به حال خود رها کرده است  !

راوی جواب داد: نه، آخرین حرف مرد این بود که عزیزم ، تو بهترین مونسم بودی.از پسرمان خوب مواظبت کن و به او بگو پدرت همیشه عاشقت بود.

قطره های بلورین اشک از گونه های پسر سرازیر شد و ادامه داد: همه زیست شناسان می دانند ببر فقط به کسی حمله می کند که حرکتی انجام می دهد و یا فرار میکند . پدر من در آن لحظه وحشتناک ، با فدا کردن جانش پیش مرگ مادرم شد و جانش را نجات داد. این صادقانه ترین و بی ریاترین ترین راه پدرم برای بیان عشق خود به مادرم بود .

اگر لذت بردید ، لایک فراموش نشه